Méduses: de danser in Bonom

Vincent Glowinski, aka Bonom, laat de Brusselse gevels even ongemoeid, en is momenteel op tournée met zijn eerste volwaardige dansproductie. In het intrigerende ‘Méduses’ vloeien beweging, beeld en muziek naadloos in mekaar over.

“Zeker, het was een grote stap van de straat naar de theaterscène”, vertelt graffiti-artiest Bonom. “Ik moest vooral accepteren dat ik opnieuw een debutant was. Daar gaat een grote fragiliteit mee gepaard. En bovendien werkte ik vroeger ook altijd alleen. Maar een dansvoorstelling is groepswerk, ik heb dus ook moeten leren communiceren met anderen over een artistiek proces, en me daarbij bloot geven.”

In ‘Méduses’ hanteert de Brusselse Fransman geen verfrol, maar schildert hij met zijn lichaam op de tonen van live-muziek. Een camera die boven hem hangt zet via een computerprogramma al zijn bewegingen om in tekeningen die voortdurend verschijnen en verdwijnen. “Het is tot op zekere hoogte vergelijkbaar met het maken van graffiti. Voor elke monumentale muurtekening moest ik van tevoren altijd een nauwgezette voorstelling maken, en in zekere zin mijn bewegingen instuderen. Als je tegen een muur gekleefd hangt, kan je je namelijk niet enkel baseren op hetgeen je ziet, en al helemaal niet in het donker."

"De graffiti ontstonden dus vooral dankzij het ingestudeerde parcours dat mijn lichaam aflegde. Voor ‘Méduses’ werk ik grotendeels volgens hetzelfde principe, maar de camera heeft het penseel vervangen. Meestal bepalen de lijnen van de tekeningen mijn bewegingen, voornamelijk van armen, schouders en de rug. Soms gaat het ook andersom: dan beweegt het lichaam vrijuit en volgen de figuren.”

Uitgepuurd beeld
Een van de eerste beelden die Glowinski zo creëerde was die van een kwal (une méduse). “Gewoon door mijn armen te openen en terug te sluiten ontstond dat beeld. Het was het begin van alles, en het is ook een heel uitgepuurd, essentieel beeld. Vandaar de titel. Vanuit die kwallen ontwikkelen zich meer en meer gesofisticeerde morfologieën. Er zit een soort narrativiteit of evolutie in de opeenvolging van de tekeningen. Ik wil niet teveel verklappen, maar laat ons zeggen dat het in het begin eerder naturalistische afbeeldingen zijn van dieren, om later almaar mythischer wezens te worden. Geleidelijk krijgt de voorstelling iets van een trip in trance, en kan je de beelden zien als hersenschimmen.”

Deze eerste podiumervaring, onder de vleugels van Wim Vandekeybus’ gezelschap Ultima Vez, is Glowinski in ieder geval goed bevallen. “Ja, ik wil op deze manier graag verder experimenteren. Maar ik zou het theatrale nog meer willen samenbrengen met het picturale. En de zwarte doos van het theater wil ik bij een volgende keer misschien ruilen voor een eerder atypische plek, of voor de publieke ruimte.”

We kijken er al naar uit…

1/11, 20.15, €15