Mark Leckey in Wiels: wereldgeschiedenis in objecten

Steeds meer kunstenaars opereren binnen hun praktijk al eens als curator. Zo ook de Brit Mark Leckey, die in 2008 die prestigieuze Turner Prize in de wacht sleepte. Voor The Universal Addresibility of Dumb Things stelde hij een expo samen gebaseerd op allerlei afbeeldingen op zijn harde schijf.

Meer dan drie jaar deed hij erover om de fysieke objecten achter de virtuele afbeelding samen te brengen. Het resultaat, een soort overzicht van de wereldgeschiedenis (van een relikwie van een hand uit de 13de eeuw, over een blik kattenvoer tot de penissculptuur uit Clockwork Orange), reisde door een aantal musea in het Verenigd Koninkrijk.

Al die objecten opnieuw samenrapen voor zijn expo in Wiels leek een onmogelijke taak. Dus ging de kunstenaar een stap verder om een aantal van die stukken, die hij niet zomaar opnieuw kon uitlenen van grote musea, na te maken, af te beelden als poster, of uit te voeren met een 3D printer. Het geheel wordt theatraal belicht en ingedeeld volgens thema’s zoals de mens, het dier en het monster.

Net zoals op internet vind je er zowat alles door elkaar zonder hiërarchie, van eeuwenoude kostbare stukken tot reclameposters. Als in een psychotische trip doorkruist Leckey onze (cultuur)geschiedenis en consumptiemaatschappij met zevenmijlslaarzen. Een aantal beelden laat hij ook een paar keer terugkeren in verschillende uitvoering of grootte, zoals de penissculptuur of een werk van Louise Bourgeois. Die gaat hij ook kruisen tot hybride beelden.

Ook in de zaal erboven zet Leckey zijn reflectie over onze beeldcultuur en obsessie met objecten verder. Met filmposters, een reclame- affiche in een paneel van JC Decaux of een koelkast op een sokkel, toont hij de verleidelijke aantrekkingskracht en fatasmagoria die uitgaat van beelden.

Net zoals Jeremy Deller voor hem in Wiels, is hij gefascineerd door populaire cultuur. Zoals ook blijkt uit de video Fioucci Made Me Hardcore, een compilatie van videofragmenten over de Britse muziekscène. Maar Leckey staat niet afstandelijk ten opzichte van zijn onderwerp zoals hij als chroniqueur deed in die video. Uit grote boxen weerklinkt muziek doorheen de expo, met flitsende beelden van dansers en een filmpje van een home party in zijn flat. Met een maquette van dat appartement en replica’s van zijn deuren brengt Leckey zijn huis haast letterlijk Wiels binnen. Met een uitgebreid klank- en lichtspel bouwt hij hier zowaar een feestje. Party!

Mark Leckey, Lending Enchantment to Vulgar Materials

> 11/ 01/2015