The Magic Numbers tussen weemoed en harmonie

De broeders en zusters van The Magic Numbers hebben, drie studioplaten en een intensief tourleven ver, een nieuwe langspeler klaarliggen.

Voor Romeo Stodart, frontman en songschrijver, was het even tijd voor een reality check. “Mijn leven heeft altijd rond muziek gedraaid, maar dat wil niet zeggen dat na het hebben van succes mijn leven ook compleet was.” Het existentiële vraagstuk wordt bezongen op Alias, het vierde album van de groep. Gelukkig beschikt Romeo over een gezonde dosis humor om de sfeer er te allen tijde in te houden: “It’s as simple as you cracking a joke, but there is no one there to hear it.”

De nieuwe nummers klinken minder speels en radiogevoelig dan we gewend zijn van jullie.
Michele Stodart: Toen we met ons eerste album uitkwamen speelden we de nummers zo goed als we dat toen konden. In zekere zin legde het de jeugdigheid van de groep vast. Doorheen de jaren, met het opnemen onze vorige albums, hebben we een beter beeld gekregen van hoe we willen dat onze nummers klinken.

Romeo Stodart: Nu we ook zelf een studio hebben is er meer controle over het opnameproces. Vlak voor de opnames hebben we met de groep veel gerepeteerd zodat iedereen wist wat hij of zij moest inspelen, maar eenmaal in de studio kon er vlijtig geëxperimenteerd worden.

Groepen proberen hun invloeden meestal zo goed mogelijk te verbergen. Jullie deinzen er niet voor terug om een hommage aan Roy Orbison te brengen.
Romeo: Nee, we verwezen al van in het begin naar dat nummer als Roy’s song omdat hij in de tekst voorkwam. Na een tijdje zijn we het nummer gewoon Roy Orbison beginnen noemen. Maar het ging ook over wat hij als muzikant vertegenwoordigt en de reactie die hij teweegbrengt wanneer ik naar zijn stem luister.

Michele: Hij bouwt een nummer zo goed op om je vervolgens helemaal op de finale noot te laten hangen.

Het spreekt voor zich dat er ook de nodige strijkers in het nummer aan te pas komen, net als op het hele album trouwens.
Michele: O ja, Roy zou niet blij zijn geweest met het resultaat als er geen strijkers in zaten. (Lacht)
Romeo: Eerst waren we niet van plan om op dit album strijkers te gebruiken omdat Robert Kirby, die voor onze vorige twee albums de arrangementen maakte, jammer genoeg overleed tijdens het uitkomen van onze derde plaat. We waren ontsteld en niet meteen van zin om met iemand anders samen te werken. Maar Gita Harcourt, de vrouw van Ed Harcourt en met wie we al jaren vrienden zijn, maakte een paar arrangementen voor ons nadat we enkele nieuwe nummers voor haar speelden. Ze wist meteen wat we zochten en brengt zeker en vast iets verschillend op deze plaat.

Zullen de strijkers ook live geïntegreerd worden?
Romeo: Ja, het zou geweldig zijn om zoveel mogelijk optredens met een strijkerskwartet te kunnen doen.
Michele: Botanique zou daar de ideale plaats voor zijn, niet waar?
Romeo: Zelfs al zouden we een beroep kunnen doen op een plaatselijk kwartet. Dus als jij mensen kent? Wij zullen hen de partituren opsturen. (Lachen) Nee serieus, dit is hoe dat soort zaken tot stand komen.

Stel, een rockgroep uit de verre toekomst brengt een hommage aan The Magic Numbers. Wat moeten zij zeker in hun muziek steken om jullie sound te vatten?
Michele: Harmonieën. De meerstemmige zanglijnen zijn ongetwijfeld een handelsmerk van ons.
Romeo: And a good middle eight.
Michele: Ja, wij houden van een lange bridge. (Lacht)
Romeo: Niemand schrijft nog goede middle eights. Tegenwoordig wordt muziek te vaak door een computer aan elkaar geplakt. Ik heb het gevoel dat onze nummers je meenemen op een kleine reis. Na het tweede refrein gaat het altijd ergens anders naartoe en daar hou ik van.

24/10, 19.30u., €17/20