Lies Steppe: 'Je moet niet altijd roepen om iets gezegd te krijgen'

Lies Steppe is naast Klara-presentatrice en -programmamaker het gezicht en de stembanden van een popgroep die haar achternaam draagt, al spelen de andere groepsleden op het nieuwe Still een prominentere rol dan op het debuut uit 2010.

De zangeres zelf wilde vooral een plaat maken waar je je aan kunt verwarmen in een tijd waarin alles steeds sneller moet. Onthaasting zou ze het niet noemen. "Dat klinkt zo new age, en ik bedenk de dingen niet op voorhand. De muziek wijst meestal zelf wel de weg. Ik heb wel het gevoel dat we met deze plaat een stap vooruit hebben gezet." Met Karel De Backer op drums en met Aka Moon-bassist Michel Hatzigeorgiou in een vrije rol in de studio. Live neemt Mirko Banovic de honneurs waar op bas.

"Michel is een ongelooflijk lieve en warme mens, die muziek ademt. Het was een risico omdat Patrick (Steenaerts, samen met Steppe het hart van de band, tp) hem niet kende, maar ik wilde hem er echt bij hebben. We zijn eerst gaan eten bij de Griek, zijn nonkel zo bleek, en toen was het beklonken. In de studio waren er weinig woorden nodig. Met Mauro, die op de eerste plaat meedeed, ging het net zo. Michel heeft de muziek gegeven wat ze vroeg: geen noot te veel, maar ook geen taboes. Hij grijpt naar de essentie, precies wat ik wil met mijn muziek. Hetzijn eenvoudige popliedjes, niet plat en zonder franje."

Als we haar zeggen dat het precies de stillere momenten zijn, zoals het fragiele 'Break away', die opvallen, noemt ze dat een compliment. "Je moet niet altijd roepen om iets gezegd te krijgen. Het is allemaal wat meer uitgepuurd en compacter." De teksten weerspiegelen ook een welbepaalde periode uit haar leven, zo blijkt. "Mijn vader is plots overleden, een héél groot verdriet, omdat de situatie complex was. Toch wilde ik daar iets moois mee doen en Steppe heeft me daarbij geholpen." Loslaten, toch doorgaan en turning the blank pages: er zitten wel meer verwijzingen in naar het rouwproces, en niet alleen in de titelsong: "Op een try-out merkte ik onlangs op dat ik me meer had blootgegeven dan ik had voorzien, zonder daarom te expliciet te worden. Ik hou van een beetje suggestie en mysterie. Mijn teksten gaan ook nooit simpelweg van A naar B. Ze zijn dus ook moeilijk vanbuiten te leren. Het is vrouwenlogica die ik zelf amper snap."

"Is dat niet het fijne aan muziek? Dat je er echt mee in het moment kunt verdwijnen? Zo'n vluchtroute is tijdens een rouwperiode heel dankbaar. Kort na het overlijden van mijn vader heb ik een kleine break genomen. Ik zat op mijn tandvlees en wilde de muziek ook de rust geven die ze verdiende. Ze zeggen altijd dat vrouwen alles tegelijk kunnen, maar dat is flauwekul: je moet je af en toe ook gewoon eens kunnen onderdompelen. Bovendien is Steppe me te dierbaar. Ik wou het niet tussen de soep en de patatten doen." Ze is blij dat we haar niet vragen om te kiezen tussen de radio en de muziek. "Waarom zou je ook maar één ding mogen doen? Misschien was het duidelijker geweest als ik ergens in het donker met mijn haar in mijn gezicht op een harmonium drones fabriceerde, zoals de bands die in (haar Klara-programma) Laika aan bod komen, maar ik doe liever gewoon waar ik zin in heb. Na zoveel jaren Laika zullen je popmuziekjes ook wel avontuurlijker gaan klinken. Het blijft een wisselwerking." tom peeters

Steppe

data: 7/12, 19.00

tickets: €15

waar: Ancienne Belgique, Brussel-Stad