Lamb verkiest tijdloos boven modieus menu

Backspace Unwind, de titel van het nieuwe album van Lamb, alludeert op de moderne tijd, waarin je nadat je de backspace-toets van je toetsenbord hebt ingedrukt, het voorgaande gewoon schoon kan vegen. “Het is een metafoor voor de manier waarop we onze eigen vooroordelen wensen uit te dagen.”

“Lamb heeft een open einde, dat houdt het avontuur erin,” zegt zangeres Lou Rhodes, die zopas haar zesde studioalbum heeft uitgebracht aan de zijde van haar muzikale partner-in-crime Andy Barlow.

Na de comeback in 2011 lijkt het Engelse duo meer dan ooit te beseffen waar het echt om draait. “Ooit, bij onze vierde plaat, Between Darkness and Wonder, dachten we even dat we onze livevibe moesten integreren in het schrijfproces, maar dat was fout, want wat Lamb Lamb maakt is het gekke verbond tussen Andy en mij in de studio. We gooien dingen naar elkaar die in andere contexten niet zouden werken, maar bij ons veroorzaakt het een bijzondere chemische reactie.”

Barlow voegt eraan toe dat ze nooit voor het hipste geluid gegaan zijn: “Luister naar ons debuut en je zal merken dat het nog altijd eigentijds en fris klinkt.” Van die artistieke keuze plukt het duo nu de vruchten. Het maakt het verschil tussen een modieuze en een tijdloze band.

Bij jullie comeback drie jaar geleden vertelde Lou me dat het grootste verschil was dat jullie niet meer bekvechten in de studio. Wat is er veranderd, Andy?
Andy Barlow: We vatten wat we mekaar zeggen niet meer persoonlijk op. In plaats van elkaar in de haren te vliegen en te roepen dat de andere verkeerd is, geven we mekaar wat meer ruimte.

Klopt het dat veel nieuwe ideeën rond de keukentafel ontstonden?
Barlow: De basis wordt in de studio gelegd, maar ik ben ervan overtuigd dat je betere ideeën krijgt als je niet te gefocust bent. Koken is ideaal als afleidingsmanoeuvre.

Lou Rhodes: Het slechtste scenario is staren naar een wit blad. Pas op het moment wanneer je de prestatiedruk even opzij kan schuiven, beginnen er allerlei dingen te sudderen in je brein. We werken het meest efficiënt als we elkaar ruimte geven, terwijl we toch in elkaars buurt zijn. Lees: Andy sleutelt nog wat in de studio en ik ben in de kamer ernaast aan het kokkerellen.

Nog meer dan anders zit je stem op deze plaat helemaal vooraan in de mix, Lou. Dat blijft een houvast voor de luisteraar.
Rhodes: Het is niet altijd zo geweest. Maar we hebben de song wel altijd centraal gesteld, terwijl veel van de triphopbands waarmee we vergeleken werden gewoon voortborduurden op een groove en de stem alleen als extra instrument gebruikten.

Barlow: Als je de tekst niet kan verstaan, wat is de bedoeling dan? Je kan veel in de weegschaal leggen, maar Lou’s zangpartijen zijn essentieel.

Dat blijkt ook uit de erg naakte voordracht van As Satellites Go By. Die nieuwe track doet precies waar Lamb goed in is: in de klank laten doorschemeren waar het ook in de tekst over gaat, in dit geval je heel klein voelen in een groot universum.

Barlow: Het was de eerste song die we geschreven hadden aan de piano. Voor dit album werkten we eerst een week samen en dan een week apart, en gaven we elkaar telkens huiswerk mee. Maar aan dit nummer bleven we maar sleutelen, altijd kwamen er kleine tapas van ideeën bij, zonder dat het een hoofdschotel werd. We voegden ingrediënten toe, om ze er daarna weer uit te halen.

Rhodes: Ik moest Andy steeds zeggen: genoeg, stop ermee! Maar hij moest eerst elke mogelijke weg geprobeerd hebben alvorens hij ook toegaf dat de track zijn eigenheid verloor door ze vol te proppen.

Barlow: Het is zoals naar een schoenenwinkel gaan en nieuwe schoenen aanpassen die meteen goed zitten, maar als je niet naar alle andere winkels bent geweest om te vergelijken, dan zal je nooit weten dat ze uiteindelijk ook gewoon de beste zijn.

Rhodes: Ik koop gewoon het paar dat ik eerst zie!

10/11, 20.00, €29