De jonge trompettist Jean-Paul Estiévenart krijgt meer en meer de erkenning die hij verdient, en dat tot ver buiten de jazzgrenzen. Als voorproefje van de twee uitgebreide tournees begin volgend jaar naar aanleiding van zijn recente cd ‘Wanted’, kan je hem in Marni nog eens horen in intiem clubverband.
Vorige zomer speelde hij zich tweemaal in de kijker tijdens Jazz Middelheim. Als vast lid van MikMâäk maar ook als last minute vervanger bij het Bruno Vansina Orchestra. Twee groepen die het bigband gegeven een totaal aparte invulling geven. Estiévenart voelt zich echter even goed thuis in de schemergebieden tussen jazz en wereldmuziek.
Getuige hiervan zijn de fel gesmaakte medewerkingen met groepen als Marockin’ Brass en het Braziliaans getinte Comboio. Ook in popmiddens weten ze hem te appreciëren. Zo maakt hij deel uit van Lady Linn And Her Magnificent Seven en stond hij tevens in de studio met Dez Mona. Zelfs in het milieu van pure improvisatie kennen ze ondertussen zijn naam na een concert tijdens het Follow The Sound Festival samen met iconen uit de freejazz als André Goudbeek en Joost Buis.
Ondanks deze drukke agenda, gaat de aandacht de volgende maanden eindelijk ook nog eens uit naar zijn eigen trio, een volgend hoofdstuk na dat van 4in1. “Met dat kwartet hadden we een nieuwe cd ingeblikt maar ik geraakte niet overtuigd van het eindresultaat. Daarna speelde ik een paar keer met drummer Antoine Pierre en dat klikte ongelooflijk. Ik zag meteen heel wat nieuwe mogelijkheden. En ik had natuurlijk het geluk dat bassist Sam Gerstmans er al bij was met 4in1. Hij was van bij het begin een enorme steun. Sam gaf de juiste richting aan, precies wanneer het nodig was. Hierdoor durfde ik meer risico’s te nemen.”
Dit alles maakte dat Estiévenart zijn eigen persoonlijkheid sterk ontwikkelde, als muzikant maar ook al componist. Het directe gevolg: een grotere zelfzekerheid en sterk gelaagde composities. Het respect en de liefde voor de bebop bleven gelukkig. Freddie Hubbard zou dit zeker geapprecieerd hebben. “De swing en drive uit die platen van de jaren vijftig blijven voor mij inderdaad nog steeds een dankbare inspiratiebron. Met Wanted wilde ik een open en toegankelijke plaat maken, zonder piano. Niet zozeer Hubbard maar vooral Ornette Coleman inspireerde mij enorm. Ik luisterde ook wel veel naar Joshua Redman, Don Cherry, Ed Blackwell en Charlie Haden zijn trio uit de jaren zeventig. Een ander huidig trio waar ik naar opkijk, is dat van trompettist Avishai Cohen. Mijn uitgangspunt was vertrekken van eerder simpele melodielijnen en die dan verder opbouwen zonder echt de freetoer op te gaan. Ik wilde vooral niet dat het zou klinken alsof ik mijn inspiratie op Mars ging halen. Vandaar ook de akoestische benadering.”
New York, New York
Ondertussen zit drummer Antoine Pierre sinds deze zomer in New York, een stad waar Estiévenart zelf elk jaar op verkenning gaat. “Je ontdekt er continu nieuwe dingen, vooral in de kleine clubs. Daar zie je dan al die grote namen op een piepklein podium staan terwijl ze hier tijdens de zomer de grote toppers van de festivals zijn. Laatst was ik nog onder de indruk van gitarist Kurt Rosenwinkel. Hij grijpt ook graag terug naar standards maar heeft toch wel die zeer eigen klank. Als je rondkijkt, doet elke grote muzikant het: teruggrijpen naar overbekende nummers om van daar uit de persoonlijke zoektocht verder te zetten.”
Noteer alvast ook de Jazzlab toer in januari en in maart een Jazz Tour, in samenwerking met Les Lundis D’Hortense.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.