Het ABC van Pascal Schumacher

Elke week gaat AGENDA magazine op zoek naar het alfabet van de artiest, de essentie in drie letters. Eerste aflevering: het ABC van Pascal Schumacher, Luxemburger met een Brusselse connectie.

"In Straatsburg volgde ik klassieke percussie, maar omdat enkele vrienden naar Brussel gingen, kwam ik alsnog hier terecht om de droom van de jazzmuzikant te beleven: overdag leerde ik aan het conservatorium de jazzmuziek uit de jaren 1950 en '60, 's avonds speelde ik ze in de clubs en tussendoor las ik de biografie van Miles Davis. Ik voelde me perfect gelukkig . Het was een proces waar ik door moest. Als ik nu jonge Luxemburgse muzikanten in Amsterdam en Brussel zie, vind ik dat romantisch. Zelf heb ik ondertussen ontdekt dat de wereld nog veel groter is. Al ben ik heel blij dat mijn nieuwe vriendin in Brussel woont, zodat ik er weer wat meer tijd kan doorbrengen. En al heb ik sinds kort ook een plaat uit met de Luxemburgse pianist waarmee ik van al mijn muzikanten de langste band heb: AFRODIZIAK heet ze, en ze klinkt groovy, want er doet ook een gekke Libanese percussionist op mee en van de titelsong gaat enige seksuele appetijt uit."

"Die nieuwe vriendin leerde ik kennen vlak voor ik naar Japan vertrok voor een residentie van drie weken: het resultaat daarvan is het album Left Tokyo right. Het gemis was lastig, maar het geweldige uitzicht op de achttiende verdieping en de beste vibrafoon ter wereld maakten veel goed. Bovendien ben ik ook al enige tijd verliefd op Japan, een land van contrasten: de mensen zijn er veel traditioneler dan hier, maar tegelijk ook veel moderner. Omdat de plaat niet ontstond door samenspel is ze veel persoonlijker dan mijn vroegere werk. De vibrafoon blijft centraal staan. Toen ik als klassiek percussionist plots viel voor jazz, stond ik voor de keuze: jazzdrummer worden zoals miljoenen anderen, of voor de jazzvibrafoon gaan. De laatste optie vond ik meer charme hebben. Ik ben een dromerige persoon, en wilde ritme combineren met harmonie en melodie. Het beperkte BEREIK nam ik erbij, ik zocht altijd wel de juiste muzikanten om de lege gaten op te vullen."

"In januari zette ik een nieuwe stap in mijn ontwikkeling als muzikant: ik bracht mijn eerste CONCERTO voor vibrafoon en orkest in de Philharmonie Luxembourg. Het was een emotioneel moment, want ik ken veel mensen uit het orkest. Een klassiek concerto spelen is veel complexer dan jazz, wat ik gewoon ben en veel meer vrijheid geeft. Maar het componeren zelf vind ik niet lastig. Ooit was een Bach-opdracht van De Bijloke in Gent een van de eerste stappen in mijn klassieke parcours. Dit keer moest ik starten van een volledig witte pagina, en dat is moeilijker: je kunt maar een van de vele mogelijkheden kiezen. Sommige mensen, zeker in Luxemburg, zien al een nieuwe uitdaging voor me klaarliggen. Ze proberen me te overtuigen dat ik een opera moet maken. Het zal er ooit wel eens van komen, want ik voel me steeds minder een ' jazzmuzikant'. Dat predikaat zit me te nauw. Een jamsessie hier en daar hoeft dan ook niet meer, ik richt me liever op meer specifieke projecten."

Pascal Schumacher

data: 25/3

waar: Flagey, Elsene