Het ABC van Louise Vanneste

Het gaat Louise Vanneste voor de wind. De Brusselse choreografe, in residentie bij Charleroi Danses en de Hallen van Schaarbeek, toont haar nieuwe creatie op het Kunstenfestivaldesarts. Haar ABC!

"Toen ik een opleiding volgde bij P.A.R.T.S., had ik niet echt de behoefte om zelf te choreograferen, was ik eerder bang om te creëren. De bal ging pas aan het rollen toen ik naar New York ging om daar verder te studeren. Ik was er zodanig op mezelf aangewezen dat ik begon te reflecteren over wat dans voor mij kon betekenen. Toen ik terugkeerde naar Brussel heb ik mijn eerste solo gemaakt. Instinct is een cruciaal sleutelbegrip in mijn werk. Mijn zoektocht naar een bewegingstaal is sterk gelinkt aan mijn persoonlijke ervaringen op de scène: bijna ANIMAAL, met een groot verlangen me uit te drukken, een verhevigde lichamelijkheid. Als choreografe probeer ik zo dicht mogelijk bij dat oorspronkelijke gevoel te blijven. Vandaar dat ik altijd ruimte laat voor improvisaties van de dansers, zowel tijdens de repetities als in de voorstelling zelf. Tegelijk werk ik ook op choreografische schriftuur, op het componeren van specifieke bewegingsfrases."

"Sommigen mensen beschrijven mijn performances als een trip, als een uitgesproken zintuiglijke, non-narratieve ervaring waar je in moet meegaan. Dat heeft ook veel met de atmosfeer te maken. Daarom dat andere media zoals muziek, licht, scenografie enzovoort zo'n belangrijke rol spelen in mijn werk. Maar ze behouden steeds hun autonomie, soms zullen de verschillende discplines zelfs met elkaar BOTSEN. Het is zeker geen interdisciplinariteit in de klassieke zin van het woord. Ik kies bewust voor artiesten als componist Cédric Dambrain en lichtontwerper Arnaud Gerniers omdat ze een specifiek universum hebben dat mijn wereld op een interessante manier op stelten zet. Tegelijk zijn er ook affiniteiten. De muziek, een compositie van Dambrain, is cruciaal deze keer, omdat we vertrokken zijn van eerder herkenbaar bewegingsmateriaal van op fuiven en rockconcerten. We hebben ons werkelijk rot geamuseerd in het begin." (Lacht)

"Elke voorstelling zal anders zijn, aangezien de choreografie deels is gebaseerd op l'accident, het onverwachte. Maar wat in mijn werk steeds terugkeert, is een fascinatie voor de spanning tussen eenheid en veelheid, tussen verbinding en afstand. Dat draag ik al met met mee van toen ik nog een kind was. Ik herinner me goed dat ik altijd een ambivalent gevoel had in mijn verhouding ten opzichte van groepen: school, familie, vrienden... Enerzijds is er dat gevoel erbij te horen, maar anderzijds had ik een grote behoefte aan eenzaamheid, aan onafhankelijkheid. Hoe ga je met zulke tegengestelde polen om? Welke CO-EXISTENTIE is er mogelijk? Dat zijn vragen die me allang erg bezighouden. Gone in a heartbeat, de nieuwe creatie, is daar andermaal een variatie op: vier straffe danseressen die elk een eigen parcours hebben en soms met elkaar – al dan niet toevallig - in relatie treden, maar tegelijk een geheel eigen kleur behouden."