Hamilton de Holanda: 'Moderniteit is traditie'

Hamilton de Holanda is een van de interessantste Braziliaanse instrumentalisten van het moment. Hij heeft een extra dubbele snaar toegevoegd aan zijn bandolim en laat de Braziliaanse mandoline onbevaren paden bewandelen, tussen samba, choro en jazz. In Flagey zal hij zijn album Trio voorstellen, een prachtig evenwicht tussen akoestische intimiteit en aanstekelijke levensvreugde.

Hamilton de Holanda was een kleine tien jaar geleden al in Flagey, als solist en aan de zijde van die andere Braziliaanse virtuoos, gitarist Yamandú Costa. Na zijn kwintet dat wat ruiger klonk, gooit hij het met zijn nieuwe trio over een akoestischere boeg.

“Het is een kleine groep, maar wel heel compleet. Ik heb het repertorium speciaal voor bandolim geschreven, elke compositie heeft een eigen klankkleur en esthetica. Naast eigen composities zijn er hommages, ondermeer aan Raphael Rabello, Egberto Gismonti, Chico Buarque, Pixinguinha en Tom Jobim,” vertelt Hamilton de Holanda.

Wie zijn uw kompanen in dit nieuwe trio?
Hamilton de Holanda: André Vasconcellos, een referentie op contrabas in Brazilië, en percussionist Thiago da Serrinha. Ik speel al jaren met André, we zijn zo op elkaar ingespeeld dat we komen tot een polifonische sound. Het is als een pianistische interactie: zijn contrabas is de linkerhand, mijn bandolim de rechterhand. Thiago is een nieuwe strijdmakker. Hij komt uit de jongo-traditie, een Afrikaans ritme, de voorouder van de samba. Zijn drumset bestaat uit een atabaque uit de jongo, de caixa en de repique uit de samba en een surdo doet dienst als bastrom.

Waarop zijn de composities geïnspireerd?
De Holanda: Taferelen van het dagelijkse leven, vriendschap, een overlijden, een gesprek... Er zijn verschillende caprichos (bevliegingen): voor de maan, de zon, de hemel, het volk uit het Noordoosten... Vergelijk het met een fototoestel: ik neem portretten van een moment die ik dan ontwikkel in muziek.

Het album is akoestisch en intiem, maar toch ook vol vreugde. Hoe combineer je die twee?
De Holanda: Mijn instrument is klein en daaruit vloeit een natuurlijke intimiteit, terwijl de stijlen die we spelen, choro en samba, boordevol alegria (vreugde) zijn. Zoals Tom Jobim zei, het Braziliaanse volk weent en lacht tegelijkertijd. We kunnen triest zijn, maar er is altijd vreugde. Het leven gaat altijd vooruit.

Wat is uw geheim om zowel traditioneel als modern te klinken?
De Holanda: Mijn motto is: moderniteit is traditie. Ik ben constant op zoek naar een sfeer waarin ik mijn muziek vrij kan laten evolueren, met respect voor de traditie. Iets modern is binnen een minuut al niet modern meer. Het verleden is voorbij. Belangrijk is het moment, het hier en nu. Dat is een bijna filosofische weg die ik dagelijks bewandel in mijn muziek, op zoek naar de plek waar we iets nieuw en fris kunnen maken.

U hebt net het album Bossa Negra uitgebracht, met Diogo Nogueira.
De Holanda: Hij is een sambazanger van de nieuwe generatie, zoon van de grote sambazanger en -componist João Nogueira. We stonden in 2009 voor het eerst samen op het podium en dat was geweldig succes, daar moest een gevolg op komen. Maar door onze propvolle agenda’s heeft het tot nu geduurd om een album uit te brengen.

Bossa Negra inspireert zich op de afrosambas van Baden Powell en Vinicius de Moraes. We hebben het album net in Rio en São Paulo voorgesteld, dat was heerlijk! Volgend jaar gaan we internationaal toeren.

27/9, 20.15, €15/20