Geen dag te vroeg, deze Vlaamse horrorfilm. De bioscopen worden deze tijd van het jaar overspoeld met horrorfilms van laag allooi, en het doet deugd om er eindelijk nog eens een te zien die met heel veel liefde en eerbied voor het genre is gemaakt.

Jonas Govaerts kiest in zijn eerste langspeelfilm voor een geduldige opbouw. Onheil hangt in de lucht, maar de hel barst pas halverwege los. De eerste helft ademt veeleer de sfeer uit van een zomerse avonturenfilm met kinderen.

Twee scoutsleiders, de ene al wat zachtaardiger dan de andere, en een foerierster die de jongensharten sneller doet kloppen, gaan met een tak welpen kamperen in de Ardennen. Na wat gehannes met het lokale schorremorrie stellen ze hun tent op in een bos van een vindingrijke psychopaat. De jonge Sam heeft snel door dat ze worden geschaduwd door een gevaarlijk boskind, maar niemand hecht geloof aan de woorden van een geplaagde welp met een rijke fantasie.

De al bij al dunne plot en het matige scenario verraden dat het de makers vooral te doen was om eens te proeven van het grote werk en te tonen wat ze in huis hebben, en iets minder om het afleveren van een film waar binnen tien jaar in Roemenië nog over wordt gepraat. Maar er is niets amateuristisch aan de stijl, de sfeer, de fotografie of de decorstukken.

Welp mag tot in Zanzibar worden gezien. We durven er geld op te verwedden dat het masker van het boskind nog geplagieerd zal worden. Voor Saw met kindjes hoeft u niet te vrezen, maar voor slappe koffie gelukkig ook niet. Een creatieve, publieksvriendelijke, de klassiekers erende, goed gemaakte horrorfilm staat voor u paraat.

Tricolore horror

Welp wordt verkocht als de eerste Vlaamse horrorfilm en dat kan zeker worden beargumenteerd. Maar het is niet zo dat België geen enkele horrortraditie heeft. Vijf voorgangers.

Daughters of darkness (1971)
Stilist Harry Kümel strikte nouvelle vague-icoon Delphine Seyrig voor deze meeslepende lesbische vampierfilm met confronterende seks, sensuele fotografie en humor. Nog altijd een van de bekendere Belgische films in het buitenland, zeker in cultmiddens.

General massacre (1973)
In meer dan één opzicht een rariteit. Gefinancierd en geregisseerd door Burr Jerger. Deze in Brasschaat aangespoelde Amerikaanse journalist-fotograaf speelt een Amerikaanse generaal die in België helemaal doordraait. De geëngageerde exploitation-film werd berucht door de scène waarin een koe wordt gemassacreerd.

Rabid Grannies (1988)
Twee bejaarde suikertantes worden hondsdol en doen zich tijdens een familiefeest tegoed aan de gasten. De slogan van deze wansmakelijke gore-klassieker van regisseur Emmanuel Kervyn en producer Johan Vandewoestijne, alias James Desert: "They love their grandchildren…well done."

C'est arrivé près de chez vous (1992)
Een jonge Benoît Poelvoorde speelt een dichtende, filosoferende seriemoordenaar die een tv-ploeg op sleeptouw neemt. "Tu tues une baleine, t'auras les écolos, t'auras Greenpeace, t'auras le commandant Cousteau sur le dos ! Mais décime un banc de sardines, j'aime autant te dire qu'on t'aidera à les mettre en boîte !"

Calvaire (2004)
Laurent Lucas speelt een in de Ardennen verdwaalde charmezanger in deze cinematografisch imponerende nihilistische gruwelfilm, die Cannes choqueerde en daarna welkom was op festivals over de hele wereld. Regisseur Fabrice Du Welz stelt op 12 november het nieuwe luik voor van wat zijn Ardennen-trilogie moet worden: Alléluia.

zalen: Kinepolis, UGC De Brouckère

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni