Film: Turist

Er zijn nog imposante scènes, maar de sleutelscène van Turist steekt er bovenuit. Een Zweeds modelgezin – een te hard werkende vader, een moeder en twee, uiteraard blonde, kindjes – geniet van een terrasje in een van de fabelachtige skiresorts die de Franse Alpen rijk zijn wanneer er een lawine ontstaat.

Gretig worden de telefoons bovengehaald om het spektakel te filmen. Wanneer de sneeuwmassa te dichtbij komt, ontstaat er paniek. Vader slaat op de vlucht zonder zich iets aan te trekken van zijn vrouw en kinderen. Vervolgens blijkt dat ze nooit echt in gevaar verkeerden.

De vader probeert nog wel te doen alsof er niets gebeurd is, maar het kwaad is geschied: het vertrouwen is zoek, hij voldeed niet aan wat er van hem verwacht werd. Eén misverstand en het perfecte gezin ligt in duigen.

Zo resoluut (en sec observerend) als Michael Haneke legt de Zweedse filmregisseur Ruben Östlund de vinger op de wonde: de mens gedraagt zich niet altijd zoals verhoopt. Een verschil is dat hij wél de mogelijkheid openlaat om de crisis te overleven en de satire niet schuwt. Net als bij Play is te merken dat Östlund liever vertrekt vanuit een belangwekkende, sociologische problematiek dan vanuit een verhaal. Niet te zwaar aan tillen. Deze formeel strakke film intrigeert en levert stof voor meer dan een geanimeerd après-skidebat.

zalen: Vendôme