Film: Still Alice

Boogie nights! Far from heaven! Short cuts! Safe! A single man! Op het salonbuffet van Julianne Moore hadden allang een paar Oscars moeten staan. Ze heeft op het gegeerde beeldje moeten wachten tot ze een professor taalkunde mocht spelen die op vijftigjarige leeftijd al te horen krijgt dat ze de ziekte van Alzheimer heeft. Jammer.

Alleen mogen we niet te lang neerbuigend doen over de voorliefde van de Academy voor personages die waardig vreselijk ziek zijn, want Still Alice kan ermee door. Dankzij Moore. Ze maakt het zo gemakkelijk om mee te leven met Alice.

Dapper doet de gedreven taalkundige er alles aan om weerstand te bieden en zichzelf te blijven. Maar onherroepelijk zinkt ze weg in hersenschimmen. De wreedheid van dat aftakelingsproces blijft grotendeels buiten beeld. De regisseurs gooien er zoveel hartverwarmende momenten tussen als enigszins mogelijk. Desnoods via familiefilmpjes uit vrolijkere tijden. Larmoyant noch onvergetelijk.