Een twijfelgeval. Moeten we blij zijn dat Bill Murray de ruimte krijgt om een groot nummer op te voeren en zodoende wat maakt van een zeer middelmatig scenario en dito regie? Of moeten we betreuren dat hij zijn tijd verdaan heeft met voor hem ondermaats materiaal?

De melancholieke, hoffelijke clown uit Ghostbusters, Groundhog Day, Lost in translation en The life aquatic with Steve Zissou speelt een brombeer uit Brooklyn die meent gelukkig te zijn met zijn routine: tv-kijken, op staminee gaan, wedden en vrijen met een zwangere Russische stripteaseuse (hoe is die rol bij Naomi Watts terecht kunnen komen?). Officieel om een extra cent te verdienen, maar eigenlijk alleen maar omdat er anders geen verhaal was, aanvaardt hij om te babysitten op de 12-jarige zoon (Jaeden Lieberher) van een buurvrouw (Melissa McCarthy) die er alleen voor staat.

De miserie is dat de rest zich laat raden. De jongen leert mannenzaken. De misantroop verzacht. De zondaar wordt gered. Dat hij een minder grote smeerlap is dan we aanvankelijk verondersteld werden te geloven, is even verrassend als jenever op een kerstmarkt. Murray laat het niet aan zijn hart komen. Hij vormt een mooi koppel met de piepjonge acteur en zorgt in bijna elke scène voor een lach of een traan. Zijn fans hoeven niet te veel te twijfelen.

release: 24/12

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni