Film: Saint-Laurent

Saint Laurent is na YSL de tweede film op korte tijd over het Franse mode-icoon en visionair ontwerper Yves Saint Laurent (1936-2008). In tegenstelling tot Saint Laurent kreeg YSL wel de zegen van Pierre Bergé, Laurents vaste partner en de pragmatische beheerder van zijn zakenimperium. Maar Saint Laurent, in Cannes in competitie voorgesteld, is ongetwijfeld de artistiek meest riskante én de beste van de twee films.

En dat komt niet alleen door de prachtige, intense performance van Gaspard Ulliel als de getormenteerde modegod annex dandy die vlucht in drugs en homoseksuele avonturen. Of de weerom discrete, maar sterk ingevulde vertolking van Jérémie Renier als Laurents beschermer Pierre Bergé. Regisseur Bertrand Bonello concentreert zich, verstandig als hij is, op slechts een deel van het leven en werk van Saint Laurent: de jaren 1967-1974. Daardoor krijgt men een veel beter beeld en inzicht in wat soort man hij eigenlijk was in vergelijking met YSL, een meer gladde en klassiek vertelde biopic die een heel leven probeerde te vatten.

Bovendien houdt Bonello wel van zijuitstapjes die hij zowel visueel sober als weelderig intens weet in te vullen: van referenties naar Piet Mondriaan en Andy Warhol tot aandacht voor YSL’s hondje Moujik.

Prachtig is ook Helmut Berger, de fetisjacteur van Visconti, in de rol van de oude Saint Laurent. Al die afzonderlijke elementen – van de kijk op de entourage en het atelier van de modeontwerper tot zijn gevecht met zijn innerlijke demonen en onzekerheden – versmelten zo harmonieus tot een opmerkelijke kunstenaarsbiografie die dezelfde vrijheid en creativiteit uitstraalt als de flamboyante modelijn van YSL.

Zalen: Aventure, UGC De Brouckère en UGC Gulden Vlies