Conclusie van een twaalfjarige fan: beter dan Kung Fu Panda 2, slechter dan de eerste keer dat Dreamworks Animation voor de dag kwam met het heroïsche verhaal van een vraatzuchtige, luie maar zeer knuffelbare panda die tot ieders verbazing het mystieke potentieel (chi) bezit van een Dragon Warrior.

Aflevering drie in de succesvolle franchise heeft hetzelfde devies als Pairi Daiza: hoe meer panda's, hoe meer vreugde. Po loopt zijn biologische vader tegen het lijf en die lokt hem naar een geheim bergdorp vol met panda's. Je valt niet achterover van de obligate levenslessen over jezelf zijn, verantwoordelijkheid nemen en zowel je adoptiefvader als biologische vader graag zien.

Het verhaaltje varieert nauwelijks op het afgezaagde 'sterke stouterik (de halve stier Kai) lijkt niet te stoppen, maar bijt in de finale alsnog in het stof.' Toch is Kung Fu Panda 3 in de paasvakantie een optie door de fraaie actiescènes met lekker veel martial arts en de genereuze portie humor met lekker veel slapstick. Dat en de panda's, natuurlijk.

US, 2016, dir.: Jennifer Yuh Nelson, Alessandro Carloni, 95 min
zalen: Le Stockel, UGC De Brouckère, UGC Gulden Vlies

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni