Film: Journal d'une femme de chambre

De bedrijvige Benoît Jacquot (Les adieux à la reine) heeft een boek van de geëngageerde, messcherpe Octave Mirbeau verfilmd dat een situatie van honderd jaar geleden aan de kaak stelt. Maar de thema’s zijn akelig actueel: antisemitisme, misbruik van werkvolk, ongelijkheid van kansen, de wereldvreemdheid en de arrogantie van de rijken.

Dat zagen ook Jean Renoir en Luis Buñuel in toen zij in hun tijd Journal d’une femme de chambre verfilmden. Jacquots versie ziet er goed uit zonder dat de kostuums en de decors te veel in het oog springen, een euvel waar veel kostuumfilms onder leiden.

Veel minder indrukwekkend is de adaptatie. De dienstmeid hardop tegen zichzelf laten praten is een onbeholpen manier om haar bedenkingen mee te geven. Ook dramatisch is de film weinig overtuigend. Gelukkig is het nooit een opgave om naar Léa Seydoux te kijken. De volgende Bond-girl is aardig op dreef als de onfortuinlijke dienstmeid Célestine die constant met haar neus op de ongelijkheid en de vele kleine kanten van haar werkgevers wordt geduwd.

zalen: Actor's Studio, UGC Gulden Vlies