Film: The Hunger Games: Mockingjay - Part 1

The Hunger Games was om verschillende redenen een van de sympathiekste lopende filmfranchises. Eindelijk mag eens een jonge vrouw met pijl en boog rebelleren tegen de corrupte gevestigde orde.

De sciencefiction zet de vele jonge fans aan om kritisch te staan tegenover gezag, op te letten voor propaganda en te beseffen dat massamedia ook een gevaarlijk onderdrukkinsgmiddel kunnen zijn. Actiescènes hebben hun plaats maar even goed krijgen verschillende personages de ruimte om te ademen.

En die Jennifer Lawrence weet van elke scène wat te maken of er nu een groentje tegenover staat of een elite-acteurs als Julianne Moore of de betreurde Philip Seymour Hoffman.

Waarom dan die verleden tijd in de eerste zin van deze bespreking? Omdat de studio, Lionsgate, gezwicht is voor het grote geld. De beslissing om het afsluitende derde boek van Suzanne Collins niet in één maar in twee films te gieten, is artistiek niet te verantwoorden. Part 1 houdt de kijker aan het lijntje.

Het verhaal gaat er amper op vooruit en tot overmaat van ramp zitten we opgesloten in een kleurloze, saaie ondergrondse wereld. Heldin Katniss moet niet meer meespelen in dodelijke reality-programma’s. Ze komt terecht in een stad die de rebellen gebouwd hebben onder het puin van het vernietigde district dertien.

De presidente Alma Coin (Moore) en spindoctor Plutarch (Philip Seymour Hoffman) willen dat ze propagandafilms maakt die het volk aanmoedigen om in opstand te komen tegen het schrikbewind van president Snow.

Mocht er een Oscar bestaan voor meest gemene grijns, hij ging naar Donald Sutherland. Tot november volgend jaar zullen de jonge fans moeten wachten om te weten hoe het afloopt. Hopelijk maakt een spetterende finale deze uitschuiver goed.

Zalen: Kinepolis, Le Stockel, UGC de Brouckère, UGC Gulden Vlies