Expo over 'Het lelijkste land van de wereld'

België is blijkbaar niet alleen een rijke voedingsbodem voor kunstenaars maar ook voor tentoonstellingsmakers. Zo werden er de laatste jaren al behoorlijk wat expo’s gewijd aan ons land, door sommigen ook wel Absurdistan genoemd. Dat is echter niet zonder risico en kan wel eens verzanden in onderbroekenhumor zoals de expo die Juan d’Oultremont in 2009 samenstelde in wat toen nog de Elektriciteitscentrale heette.

Argos pakt het anders aan door in haar omvangrijke collectie te duiken en na Brussel nu een expo te wijden aan België. De expo bevat dan ook typische Argos-kunstenaars zoals Ria Pacquée of de onvolprezen Jef Cornelis. Die laatste staat met een knappe documentaire - eigenlijk meer een visueel essay - stil bij het Belgische gebruik om een soort DIY – bastaardarchitectuur te bedrijven, zoals onder andere blijkt uit de schots en scheef getimmerde koterijen.

De Duitse Brusselaar David Helbich is ondertussen zowat wereldberoemd met zijn fotoproject Belgian Solutions, waarmee hij aantoont dat Belgen – en vooral Brusselaars – als geen ander een volkje zijn van plantrekkers die het niet zo nauw nemen met regeltjes of esthetiek. We hadden er een Duitser voor nodig om ons te wijzen op de creativiteit en het je m-’en-foutisme van onze volksaard. Zo toont Helbich een foto van een verkeersbord van een eenrichtingsstraat dat met behulp van witte strook tape een nieuwe functie krijgt.

Uit Jan Kempenaers’ reeks Antwerpen-Berchem, foto’s van een troosteloze banaliteit, blijkt dat Antwerpen Belgischer is dan het soms zelf wil geloven. Je begrijpt terstond dat Renaat Braems bekende uitspraak over ‘het lelijkste land ter wereld’ meer was dan een boutade. Kempenaers’ slideshow van een gedumpte wasmachine of een ‘gezellig’ terras met kunstgras konden zo in Brussel gefotografeerd zijn.

Met een voetbalsupporter uit Charleroi die verdacht veel op een zebra lijkt (een video van Jacques Lennep) of een documentaire over de politieke campagne van de partij BANAAN (van het zootje ongeregeld Jan Bucquoy en Noël Godin) blijkt dat de behoefte tot zelfexpressie en het excentrieke zich niet beperken tot de vaderlandse architectuur, maar ook gelden voor sommige van haar inwoners.

Het cliché van de Belg als vrolijke pleziermaker wordt dan weer bevestigd in de haast aangrijpende video van Jan Vromman waarin musicerende drinkebroers op café gefilmd worden doorheen een aquarium, terwijl op een kleiner beeld op de achtergrond lelijke Belgische treinen en koterijen passeren. Je zou er haast melancholisch van worden.

Silver Bliss #3: A Certain Love, A Certain Irony, A Certain Belgium

> 20/12
wo > zo 11 > 18.00
€3/5