1492 ed askew
© beata sparagowska

Ed Askew: het geheim van de eenhoorn

Tom Zonderman
© Agenda Magazine
29/09/2015

45 jaar na zijn debuut komt de New Yorkse acidfolkzanger Ed Askew langzaam boven water. "Het voelt alsof ik net begonnen ben."

I'd like to not have to think about the Sixties," zingt Ed Askew op zijn meest recente album For the world. "Dat was eigenlijk een kwinkslag," lacht de 74-jarige schilder, dichter en muzikant aan de lijn vanuit zijn appartement op Broadway, hoog in Manhattan. "Soms word ik het beu om steeds gevraagd te worden naar de jaren 1960, alsof ik nog steeds in 1968 leef," klinkt het fragiel door de telefoon.

Father John Misty
De sixties zijn moeilijk te vermijden in een gesprek met Ed Askew. 1968 is het jaar waarin Askew debuteerde met de uitgepuurde acidfolkplaat Ask the unicorn bij ESP. Dat label gaf zijn artiesten – onder meer Sun Ra, Pharoah Sanders en The Fugs – creatieve vrijheid, maar door wanbeheer ging het snel failliet. Askews tweede album, Little eyes, bleef daardoor op het schap. Tot De Stijl de plaat alsnog uitbracht in... 2005. "Ik was al die tijd wel blijven schrijven en optreden, maar organiseerde zelf shows in New Haven en bracht albums uit in eigen beheer. Er schreef niemand over mij en ik had geen manager om mij te promoten. Maar toen indielabels mijn albums herontdekten, ben ik weer wat meer onder de aandacht gekomen. Ik heb intussen een jonge band rond mij verzameld. Vier jaar geleden ben ik voor het eerst op tournee geweest door de VS, en nu speel ik zelfs overzees. Het voelt alsof ik net begin." (Lacht)

Intussen heeft hij een nieuw album klaar, dat wellicht volgend jaar zal uitkomen, krijgt Ask the unicorn eind deze maand een rerelease bij Tin Angel en bracht het Brusselse label Okraïna twee 10-inches uit, met onder meer Kurt Vile-associate Steve Gunn, en van kleurrijke illustraties voorzien door Gwénola Carrère. Én heeft hij ook samengewerkt met Sharon Van Etten en wordt For the world door Father John Misty in één adem genoemd samen met John Coltranes A love supreme als diens favoriete platen. "Echt? Dat moet ik aan mijn vrienden gaan vertellen," gniffelt Askew.

Tiple
Askew studeerde schilderkunst aan de universiteit van Yale, en werkt ook in zijn teksten graag met beelden. "Ik las veel García Lorca. Hij vertelde verhalen met beelden die hij in elkaar liet haken. Tijdens het schrijven borrelen de beelden op, en pas tegen het einde zie er ik dan een verhaal in. Schilderen op zich werkt heel anders, daar vertrek ik altijd vanuit een concept."

Als student luisterde hij onder meer naar de experimentele muziek van John Cage en Harry Partch en naar de eigentijdse klassiek van Erik Satie. Toch wordt hij als folkartiest geklasseerd. "Pff. Misschien vonden mensen dat omdat ik op de tiple speelde, een tiensnarige gitaar die wat deed denken aan de ukelele. Ik had hem op zolder gevonden eind jaren 1950, er was net een ukulele craze geweest en je vond overal boekjes met liedjes voor dat instrument. Zo raakte ik eraan verslingerd." Hij bespeelt het instrument, dat hij op een keer kwijtspeelde en 22 jaar later terugvond, ondertussen niet meer. "Met het schilderen van huizen als bijverdienste en door te lang aan één stuk te spelen, heb ik mijn duimen om zeep geholpen. Ik zing en speel harmonica, mijn band doet de rest. Het is gek om nu te toeren, maar ik geniet er wel van."

Ed Askew

data: 3/10, 20.00

waar: Cinéma Nova, Brussel-Stad

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni