De vele levens van Pieter Ampe

De Gentse danser-performer Pieter Ampe is twee keer te gast in het Kaaitheater deze week: als zelfbewust seksueel wezen in de danssolo So You Can Feel, en als springerige cowboy in de film The Place of Dead Roads. Een buitenkans voor wie nog niet vertrouwd is met Ampes prettig gestoorde, maar gelaagde werk.

In zijn vorige producties, de duetten Still Standing You en Jake & Pete's Big Reconciliation Attempt for the Disputes From the Past gaf hij blijk van een grenzeloze fantasie, ergens tussen slapstick, acrobatie en poëzie in. Nu waagt de ex-student van P.A.R.T.S. zich alleen op de scène met een sensuele solo waarin hij de grenzen van de seksuele identiteit afgetast.

"Sinds ik zelf producties ben beginnen te maken, heb ik het onderwerp van seksualiteit altijd proberen te vermijden. Omdat ik het te moeilijk, of zogenaamd niet belangrijk genoeg vond," vertelt Ampe aarzelend. "Maar dit keer wilde ik er niet omheen. Misschien heeft mijn verblijf in New York ermee te maken. Daar heb ik me gretig ondergedompeld in allerlei subculturen. Hoe dan ook, het moment was rijp om te onderzoeken wat er allemaal in mij zit, én ook wat er allemaal anders kan zijn. Ik wilde een soort reis maken door verschillende transformaties uit te testen. En elk waardeoordeel of elke labeling daarover wilde ik zo lang mogelijk afhouden."

Heeft dat proces ook met 'transgender' te maken, of ben ik nu toch weer te zeer aan het labelen?
Pieter Ampe: (Lacht) Ja, zo eng mag je het niet zien. Transgender hangt ermee samen, maar de voorstelling gaat er net zo goed aan voorbij. Ik voelde me gevangen in het beeld dat velen van me hebben, en vanuit dat gevoel is deze solo eigenlijk ontstaan. Dus ik wil er ook geen ander stereotiep beeld voor in de plaats stellen. Net het vloeibare van seksualiteit wil ik centraal stellen. Ik denk trouwens ook dat iedereen op verschillende momenten in zijn of haar leven heel andere gevoelens kan hebben op seksueel vlak. David Bowie was daarin visionair: bij elke levensfase heeft hij zichzelf heruitgevonden, een nieuw personage ontwikkeld. Die inspiratie zindert door de voorstelling…

In je vorige werk viel een grote speelsheid op, bijzondere humor ook. Is die hier ook aanwezig?
Ampe: Ik hoop het wel. Die lichtheid zou – als het goed zit – vanzelf moeten komen, want op zich is heel dat proces van transformeren heel leuk. Seksualiteit hangt natuurlijk ook sterk samen met 'excitement'. Als ik daar genoeg in durf uit te proberen, moet dat ook de nodige humor genereren, vermoed ik. (Lacht)

Tot slot, een paar dagen na je solo 'transformeer' je opnieuw, maar dan tot sjofele cowboy in de dansfilm The place of dead roads…
Ampe: Ja, regisseur Joachim Koester heeft me gevraagd om daarin mee te spelen, voornamelijk omdat ik een baard heb, denk ik. Die heb ik toen met opzet nog een halfjaar langer laten staan, het mocht best een beetje 'goor' zijn. (Lacht) Ik heb het eindresultaat zelf nog niet gezien. Wat ik erover kan zeggen, is dat er inspiratie kwam uit een film waarin een aantal cowboys wachten op een trein die ze waarschijnlijk zullen overvallen. Je voelt de spanning stijgen, wat leidt tot een springerige lichaamstaal. Op basis van improvisaties hebben we zo een vreemdsoortige westerndans gemaakt, zeg maar.

So You Can Feel 13 > 15/11, 20.30, €8/10/12, KAAISTUDIO’S.
The Place of Dead Roads 18/11, 20.30, €8, KAAITHEATER.