De Held: 'Leven is een kwestie van organisatie'

Jo 'De Held' Jacobs is ook op zijn tweede album een open boek dat ongeforceerd zware thema's aansnijdt in geloofwaardig Nederlands.

Muziek maken is een van de weinige dingen waarin ik sneller ben dan mijn twijfel," zegt de Hasseltse zanger en liedjesschrijver Jo Jacobs. "Het heeft met perfectionisme te maken, met iets niet goed genoeg vinden om het los te laten." Maar na eerst tot zijn 40e te hebben gewacht om te debuteren (in 2012, De held), was zijn tweede album met bedaarde, introspectieve luisterliedjes er toch sneller dan verwacht. Het is te zeggen, de muziek. "Met muziek heb ik misschien gewoon weinig geduld," verklaart hij zichzelf. "Een idee komt of komt niet. Het is buikgevoel, niet tastbaar. Maar komt er ratio bij kijken, dan wordt het iets dwangmatigs. Dan word ik een boekhouder die een inventaris aanlegt van alle mogelijkheden en vervolgens verloren loopt in de details."

In De held hoorde je nog een zeker onvervuld naïef verlangen: "Ik portretteerde ook de jongere versie van mezelf, die uit het raam kon kijken en verliefd worden op een meisje dat passeerde." Alcatraz is wat zwaarder, balt een veel kortere periode samen. "De plaat geeft beter aan wie ik nu ben, met al mijn worstelingen… 'Ik hou mij vast aan al mijn twijfels' is de cruciale zin. Ik jankte toen ik dat schreef, omdat ik besefte dat als ik een beslissing neem ik ook mijn houvast kwijt ben en dus blijf twijfelen. Op die manier saboteer ik mezelf voortdurend." Muzikaal heeft Jacobs het opgelost door de middelen te beperken: "Die micro, zo opgesteld, die gitaar, een oude versie van GarageBand, het MIDI-keyboard dat ik me kort voor de opnames had aangeschaft, en verder níets, want als alles mogelijk is, dan blokkeer ik. Alcatraz verwijst ook daarnaar: het is een gevangenis, maar tegelijk een heel duidelijk kader, op een eiland. In die zin voel ik me verwant met Trixie Whitley, die ook zegt: 'Ik heb behoefte aan een wei met vier palen. Binnen die afbakening kan ik mij vrij voelen.'"

In 'Johnny' blikt de zanger terug op een depressie. "Johnny is mijn saboteur. Depressies zijn een constante in mijn leven, liggen altijd op de loer. Na het bekijken van een TEDTalk van de Amerikaanse psycholoog Stephen Ilardi heb ik drie maanden volgens een strikt schema geleefd. Hij was na onderzoek bij depressieve patiënten tot de vaststelling gekomen dat een verandering van levensstijl tot betere resultaten leidde dan therapie of medicatie. Je weet wel: op vaste momenten opstaan, eten en slapen, voldoende beweging, zonlicht, boslucht, omega 3… De verbetering was spectaculair: ik had me nog nooit zo goed gevoeld, zo'n concentratievermogen gehad. Jammer genoeg heb ik dat schema niet volgehouden… maar ik ben er wel van overtuigd geraakt dat het leven een kwestie van organisatie is en een zekere routine kan helpen."

Ook muziek helpt de bakens verzetten, "maar op momenten dat ik echt diep zit, kan ik me vanuit mijn vacuüm écht niet voorstellen wat er leuk kan zijn aan optreden. Een depressie is op zich niet deprimerend of inspirerend, maar verlammend." Succes is in zo'n geval relatief. "Live moet het nog beter, al ben ik momenteel wel erg opgezet met mijn fijne, nieuwe begeleiders, ex-Mad About Mountains-drummer Stijn Persoons en Tonsils-bassist Tom Vienne."

De Held

data: 26/11, 12.30

waar: The Music Village, Steenstraat 50, Brussel