F1457 the man from london 1 hr copy

Cinema Nova brengt ode aan 35-mm film

Niels Ruëll
© Agenda Magazine
21/01/2015

Cinema Nova mag dan al digitale projectie-apparatuur gekocht hebben, toch begint de bioscoop het jaar 2015 met een ode aan de filmpellicule.

Verkondigden serieuze mensen zes jaar geleden nog dat analoog en digitaal naast elkaar konden bestaan, vandaag weten we beter. Film - de drager, niet de naar de drager genoemde kunstvorm - is geruisloos gedumpt in het massagraf van voorbijgestreefde twintigste-eeuwse technologie.

Haast alle bioscopen hebben hun analoge apparatuur buiten gebonjourd om plaats te maken voor een dure digitale uitrusting met een onzekere houdbaarheidsdatum. In navolging van de Amerikaanse majors zijn filmverdelers massaal overgeschakeld op DCP (Digital Cinema Package). 35-mm kopieën hebben afgedaan.

De economische en praktische voordelen zouden zo groot zijn dat de omslag niet te vermijden viel. Vooraanstaande regisseurs als Quentin Tarantino, David O. Russell, Christopher Nolan en Paul Thomas Anderson zweren nochtans nog altijd bij celluloid.

Ze menen dat 35mm-film nog altijd meer informatie kan dragen DCP. Omdat het een levende materie is, heeft elke 35mm-film ook een unieke look, kleur, warmte, korrel. Digitale films kennen die imperfecties en variatie niet.

Sommige regisseurs proberen de monotone, kille, statische perfectie van digitaal te counteren door op het einde een willekeurige ‘digital grain’-laag aan het beeld toe te voegen.

Ook Cinema Nova zag zich verplicht om een DCP-projector in huis te halen. Maar dat wil niet zeggen dat de meest geëngageerde bioscoop van België 35mm opgeeft. Ze blijven hun 35mm-projector koesteren en beginnen 2015 met een ode aan pellicule.

Op het programma staat A River Called Titas (1973) van Ritwik Gathak, een Indisch-Bengaalse regisseur wiens genie recent ontdekt is. Go Get Some Rosemary (2009) van Ben en Joshua Safdie is een echte Amerikaanse indie-film over een gescheiden filmprojectionist die niet goed weet hoe hij met zijn kinderen moet omgaan. Een roman van Georges Simenon inspireerde de Hongaarse slow cinema-meester Béla Tarr tot het hypnotiserende The Man from London. Laat u bedwelmen door de schoonheid van de zwart-witbeelden van de mistige havendokken nu ze nog gedragen wordt door levende film.

Nova

21.01 > 04.02

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni