1463 Bert ostyn

Bert Ostyn: 'Ostyn is géén zijstapje'

Tom Peeters
© Agenda Magazine
24/02/2015

"Ik moest even weg uit die rokerige jazzclub, mijn valies en laptop pakken en elders iets op poten zetten," zegt Bert Ostyn, de Gentse zanger en liedjesschrijver die tien jaar geleden doorbrak met Absynthe Minded, maar er zich nu weer van losrukt.

Alles is veranderd," zegt een bevrijd man, die zich opnieuw een debutant voelt. "Ik ben verhuisd, heb een ander management, een ander label en een andere groep… Het was inspirerend en therapeutisch tegelijk, die vlucht vooruit." Dat hij nu ook bas speelt, illustreert de stap uit de comfortzone. Zalig vond hij dat, zelf mee die vette, psychedelische grooves bepalen die zijn nieuwe plaat No south of the South Pole zo typeren. "In plaats van een nieuwe bassist te zoeken, haalde ik er liever een goeie gitarist bij." Voor het studiowerk werd dat veteraan Jean-Marie Aerts, live neemt Toon Vlerick de honneurs waar. "Een jonge gast van 23 die ik uit het bluescircuit plukte. Na jarenlang met generatiegenoten te hebben gespeeld is het een verrijking om met jonge mensen samen te werken."

Absynthe Minded begon nochtans als de droom van een groep prille twintigers. "Met plezier kropen we in een bestelwagen en reden we bijvoorbeeld naar Spanje om er één keer in Bilbao op te treden. We waren nooit moe. Het was haast een familiekroniek; we kregen ook allemaal op hetzelfde moment kinderen. Maar bij de opnames van de laatste plaat was het op: ik voelde me soms de enige die nog wist wat we aan het doen waren." Dus begon hij thuis aan demo's te werken, met geleende keyboards. Dat gaf een heel nieuwe vibe. Luuk Cox, alias Shameboy en coproducer van Girls In Hawaii's topalbum Everest, voelde het potentieel en samen trokken ze naar de ICP-studio. "Bij Absynthe Minded maakte ik ook demo's, maar daar werden ze in een groepsarrangement gegoten, terwijl ik nu de spontaniteit van het moment kon behouden. Doordat Luuk met één voet in de dance zit, hoor je veel elektronica en synthesizers, maar tegelijk blijven het songs die analoog en warm klinken."

Inhoudelijk liggen de nieuwe nummers in het verlengde van 'Space' en 'Little rascal': "Dat laatste was in theorie mijn eerste solonummer, en 'Space', tja, dat ging al over iets groters. Geleidelijk aan laat ik de buitenwereld meer toe." Eén zinnetje uit het nieuwe 'The imposter' vat het voor Ostyn allemaal samen: "This looking at the world / It took a grip on his soul's throat". Hij noemt het een donkere, maar geen neerslachtige plaat. "Tracks als 'Secretary' en 'Telling all your secrets' moesten erbij voor het evenwicht. Maar je kunt niet buiten de verharding van de maatschappij: wie vroeger nog gewoon een pechvogel was wordt nu zonder pardon een loser genoemd. Ik hoef niet letterlijk te verwijzen naar Facebook of likes. Als ik zeg 'This weapon of choice / This freedom of speech / It has become a toothache', dan is het ook duidelijk dat ik al die nietszeggende meningen beu word."

Alles verschijnt onder de noemer Ostyn. "Ik blijf mezelf graag verliezen in mijn muziek. De openingstrack waarin ik 'Libertine / Unravel my mind' zing is in die zin een statement: de roes blijft. Alleen moest ik even weg uit die rokerige jazzclub, en mijn valies en laptop pakken om elders iets op poten te zetten. En ik heb het gevoel dat er vanuit die autonomie nog meer geheimen te doorgronden zijn, dat er marge is om mijn songschrijverschap nog uit te puren. Ostyn is dus zeker géén zijstapje, het is dé volgende stap."

Ostyn

data: 4/3, 20.00

tickets: €15

waar: Ancienne Belgique, Brussel

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni