Belgian Street Photography: het dogma van de realiteit

Grappig of melancholisch, uitgepuurd of rijk aan details, modern of retro, spelend met de compositie of met de kleur: in het BELvue Museum tonen Belgische en in België werkende fotografen dat street photography ook na Eugène Atget en Henri Cartier-Bresson nog leeft.

Bij heel veel straatfotografen vormt humor, samen met satire en surrealisme, een achterliggende gedachte," zegt Luc Rabaey, fotograaf en curator van de tentoonstelling Belgian street photography, waar veertien Belgische en in België werkende kunstenaars, onder wie de in Armenië geboren Artur Eranosian en de uit Lyon afkomstige Charles Paulicevich, een forum krijgen. "En niet alleen in België, waarvan gezegd wordt dat het het surrealistische land bij uitstek is."

De leeftijden van de tentoonstellende fotografen lopen erg uiteen. John Vink (1948) is een van de oudsten. Hij liep school aan La Cambre, en werkte als reportagefotograaf voor de fotoagentschappen Agence VU en Magnum. De jongste adepten van de straatfotografie die hier hun werk tonen, zijn niet eens dertig. Sommigen van hen werken enkel in kleur ("omdat de realiteit in kleur is," volgens Jimmy Kets), anderen verkiezen zwart-wit omdat ze zo kunnen focussen op de compositie. De ene werkt analoog, de andere digitaal. Hun aanpak leunt soms dicht aan bij de pioniers van het genre, Henri Cartier-Bresson op kop, dan weer is hun werk vormelijk erg hedendaags.

"Het gaat van een bijna, voor zover dat mogelijk is, objectieve weergave van de realiteit tot een meer abstracte benadering," vervolgt Rabaey. "Van een snapshot tot een heel beredeneerde interpretatie. Sommige artiesten vertrekken van een concept en gaan binnen dat concept op zoek naar beelden in de realiteit. Jef Beirinckx bijvoorbeeld, heeft zich laten inspireren door bovenleidingen van trams om daar abstracte figuren uit te distilleren. Bepaalde fotografen maken op zich staande beelden waaruit een zekere stijl naar voor komt, maar het is nooit de bedoeling om aan documentairefotografie te doen. Andere fotografen beginnen bij een documentair gegeven en proberen daar beelden bij te vinden. Wat al die fotografen bindt, is dat zij op een bepaalde manier kijken en spontaan reageren op wat de realiteit hun biedt. Het originele beeld wordt daarna zo weinig mogelijk gemanipuleerd, tenzij met wat optrekken van het contrast en het aanpassen van lichtere en donkere passages." Het draait er immers om om dat befaamde 'moment décisif' te vatten, naar het voorbeeld van Cartier-Bresson. Enkele seconden later, en je bent onherroepelijk te laat. Dat is de magie van de straatfotografie.

Belgian Street Photography

data: 12/12 > 25/1, di > vr, 9.30 > 17.00 + we van 10 > 18.00

tickets: gratis

waar: Belvue Museum, Brussel