Amen Dunes + Jesus Is My Son: Van vergif naar liefde

“Love is mijn Astral Weeks,” zegt Damon McMahon over het derde album dat hij uitbrengt onder het pseudoniem Amen Dunes. Eindelijk durft de Amerikaanse zanger onverdroten singer-songwriter te zijn.

“Ik hoorde al heel mijn leven mensen de lof zwaaien over de klassieker van Van Morrison, maar ik moest er niets van weten en vond zijn stem lange tijd strontvervelend, tot ik op mijn 27ste ineens doorhad waarover hij het had. Precies omdat ik zelf wat ouder was geworden, drong het tot me door dat Van Morrison hier in het reine kwam met zijn eigen sterfelijkheid. Beseffend dat ook mijn jeugd voorgoed voorbij was, vond ik het van de weeromstuit een wereldplaat.”

Eigenlijk heeft McMahon al enkele carrières achter de rug. Hij zat onder meer in Inouk, een beloftevolle Amerikaanse indienend die op de rand van de doorbraak uiteindelijk toch niet doorbrak. “Het was de tijd van The Rapture en Interpol,” legt McMahon uit. “Grizzly Bear en al die new folkies moesten nog doorbreken. Toen mijn manager voor het eerst Fleet Foxes hoorde, zei hij: ‘Jullie waren Fleet Foxes voor het oké was om Fleet Foxes te zijn.”

Daarna bracht McMahon nog een intimistische folkplaat uit onder zijn eigen naam, maar nog steeds wilde niemand emotionele muziek horen. “Dezelfde recensenten die mijn platen afbraken, zouden later allemaal dol zijn op Bon Iver en consorten!” McMahon raakte gefrustreerd, en toen zijn soloplaat flopte besloot hij New York tijdelijk in te ruilen voor China, waar hij even ging werken bij een platenlabel en vooral veel rondreisde. Maar ook bij zijn terugkomst, op de eerste twee Amen Dunes-platen, klonk hij nog steeds kwaad.

“Ik bleef eerlijk, maar liet mijn muziek alleen mijn donkere kant weerspiegelen. De eerste Amen Dunes-plaat DIA gaat over verschrikkelijke dingen - drugs, verkrachting,… - alsof ik mijn eigen kwaadaardigheid wilde bezweren door erover te zingen. Eigenlijk was ik toen puur vergif. Ik bracht haatmuziek, en ik zag mijn liedjes als mijn kans op vergelding. Achteraf bekeken was ik gewoon bang om me kwetsbaar op te stellen. Nu ik niet meer zoveel inzit met wat andere mensen van me denken en ik de singer-songwriter in me eindelijk het woord laat voeren heb ik die bladzijde omgekeerd.”

Intens
Het nieuwe Love werd met de hulp van leden van zijn vaste livegroep, pianist/gitarist Jordi Wheeler en drummer Parker Kindred, en gastbijdragen van o.a. saxofonist Colin Stetson en Iceage-zanger Elias Rønnenfelt opgenomen in de studio van Godspeed You! Black Emperor in Montreal. Het resultaat klinkt nog altijd intens, maar buit in tegenstelling tot McMahons vroegere ik geen revanchegevoelens meer uit.

“Geïnspireerd door muzikanten als Van Morrison, maar ook Marvin Gaye en Elvis Presley, realiseerde ik me een tweetal jaar geleden dat ik me ook genereus kon opstellen. Dat veranderde perspectief leidde tot een veel opener geluid. De liefde waarover ik het heb is dan ook niet de romantische liefde, maar de toewijding van iemand die na jaren van zelfopgelegde isolatie de andere met open vizier tegemoet treedt en hem in zijn armen wil drukken.”

21/11, 20.00, €8
Maison des Musiques, Lebeaustraat 369, Brussel