Aidan Knight: kippenvel op de front seat

Het talent van Aidan Knight, een folkzanger met roots in de punk, slaat met het sfeerrijke en gelaagde Each other nu ook over op Europa.

Van bij de openingstrack hoor je dat het goed zit. Dit is niet het werk van een debutant. Na drie ep's en twee albums, die in zijn thuisland op een groeiende interesse konden rekenen, ziet het ernaar uit dat Aidan Knight met album nummer drie eindelijk een opening naar Europa heeft gemaakt. "De sfeerrijke titelsong zit inderdaad haast op de huid van de luisteraar," beaamt de Canadees. "Zeker als je luistert met een koptelefoon of met goede boxen, klinkt het heel direct en nabij. Ik beschouw het als mijn vak om ruimte en sfeer te creëren: ik bied een woud vol textuur aan om in te verdwalen, en tegelijk de geborgenheid van de front seat in een auto,waar ik één op één mijn zielenroerselen kan delen."

Maar hoe persoonlijk Each other ook klinkt, Knight noemt het zijn eerste echte groepsplaat. "Het album kwam tot stand na tal van gezamenlijke eet-, drink-, praat- en opnamesessies met de andere bandleden. De stillere nummers, zoals 'Black dream' en 'St. Christina', heb ik zelf bedacht, maar de rest hebben we met z'n vijven gemaakt. Wanneer het tijd werd om de songs op te nemen, stelde onze producer Marcus (Paquin, zie ook Patrick Watson, The National, tp) al onze microfoons op in dezelfde ruimte: 'Speel nu maar samen wat jullie besproken hebben,' klonk het. Het gevoel van samen in één ruimte muziek te spelen, vormt de fundering van de plaat." Knight wijt het aan zijn voorgeschiedenis. Al op jonge leeftijd probeerde hij allerhande instrumenten uit – piano, viool, trompet – maar pas toen hij in contact kwam met de lokale punk- en hardcorescene was er een gevoelige snaar geraakt.

"Ik woonde op een eiland. Bandjes kwamen er met de ferry toe, speelden er voor een appel en een ei in de lokale club en sliepen op de grond bij fans thuis. Tussen mijn veertiende en twintigste was ik zelf actief in die scene, als drummer, bassist, gitarist – je ziet: ik speel alles. Maar nooit als frontman. Eén keer maakte ik een album met een band van een major label. We trokken naar LA, maar ik miste de DIY-spirit uit mijn jeugd. Toen heb ik beslist om opnieuw iets kleins te beginnen dat ik traag kon opbouwen. Het verschil met vroeger was dat ik niet alleen de punkrocker hoefde te zijn. Ik heb altijd geloofd dat je niet zelf kiest welke muziek een effect op je heeft: je luistert gewoon, en af en toe gaan je haartjes rechtop staan. Ik heb het bij verschillende stijlen, van heel heavy tot heel stil, van Emmylou Harris tot Black Flag, van Bach tot Coltrane."

"Ik hou enorm van Whitney Houstons performance op de Super Bowl in 1991," gaat Knight verder. "Hoe ze daar het Amerikaanse volkslied, 'The star-spangled banner', brengt: kippenvel, man!" Wat ons doet denken aan 'Funeral singers', een van de nieuwe nummers van Knight. "Toevallig zagen we op de dag dat we aan dat nummer gingen werken in de studio een indrukwekkende begrafenisprocessie op de grootste snelweg van Canada passeren. Iemand van de militaire garde was doodgeschoten door een wilde schutter terwijl hij burgers beschermde, en men reed als hommage zijn kist rond. Op elke brug over de snelweg stonden honderden mensen met Canadese vlaggen… Canadezen worden vaak bescheiden en niet erg trots genoemd, zeker in vergelijking met Amerikanen. Dat stereotiepe beeld durf ik in twijfel te trekken."

Aidan Knight

data: 15/2 & 9/5, 20.00

waar: Ancienne Belgique, Brussel-Stad