Iva Bittová: ambassadrice van Tsjechische muziek

Iva Bittová is een wel zeer buitengewone ambassadrice van de Tsjechische muziek. De zangeres en violiste brengt een kruisbestuiving tussen folk, klassiek en hedendaags, overgoten met een innemende podiumprésence en een goede dosis durf. Ze komt naar de Molière om het tienjarig bestaan van Muziekpublique te vieren.

Wat Iva Bittová het meest typeert, is dat ze niet klasseerbaar is. De zangeres, in 1958 geboren in het toenmalige Tsjechoslowakije, kreeg muziek met de paplepel mee en haar veelvuldige identiteit als artieste heeft ze van haar vader geërfd, die zelf met groot gemak verschillende instrumenten bespeelde.

Bittová heeft haar meervoudige talenten in heel wat verschillende projecten laten zien, maar vandaag treedt ze vooral solo op. Een doordachte keuze is dat niet, eerder een noodzaak. "Door de economische crisis is er niet al te veel geld, daarom treed ik vaak alleen op. Vorige maand heb ik een soloalbum opgenomen, enkel stem en viool. Hopelijk komt het dit najaar uit," vertelt Bittová.

Geen nieuwe uitwisselingen in zicht?
Iva Bittová: Toch wel, een tournee met het Nederlands Blazersensemble. We hebben opgenomen voor de radio, echt mooi. Nu gaan we dat project voorstellen in verschillende Nederlandse steden. En na mijn concert in Brussel ga ik een workshop geven in Brugge voor het Institute for Living Voice, in samenwerking met David Moss. Eerlijk gezegd weet ik nog niet wat ik ga doen, maar zo zie ik kunst ook: je laten verrassen door het moment en connecties uitbouwen tussen de deelnemers. Het belangrijkste is dat de mensen zich emotioneel openstellen, dat ze al zingend met elkaar communiceren. Ik ga ze geen liederen aanleren, ze moeten zelf improviseren, met weinig woorden, want het is via de emotie dat we moeten verstaan wat ze trachten te zeggen.

Emotie lijkt ook hetgeen jou drijft als artieste.
Bittová: Right. Ik ben niet te vinden voor al te veel theorieën of woorden over hoe iets te creëren. Ik tracht met mijn publiek te spreken via muziek. In een stem zit heel wat informatie waarvan ik weet dat mensen die kunnen waarnemen. Die impliciete emotie is de basis van de artistieke ervaring, of het nu muziek, schilderkunst of dans is. Ik keek onlangs naar een film over de choreografe Pina Bausch. De beweging van haar dansers zijn zo sterk. Net of er iemand aan het roepen was! Na mijn optredens vragen mensen me soms of ik niet verlegen ben om me zo naakt te laten zien. Neen. Het heeft geen zin om verlegen te zijn. Op het podium moet je gewoon jezelf zijn.

In Brussel gaat u optreden met verschillende gasten. Wat mogen we verwachten?
Bittová: Ik weet nog niet met zekerheid wie de gasten zullen zijn. Misschien wel mijn goede vriend David Zambrano, een danser die in Brussel woont met wie ik een zeer spontante interactie zou kunnen brengen. Ik werk zeer graag met dansers, dat is een andere uitdrukkingsvorm om te verkennen. Als kind heb ik veel gedanst. Dans is een van de hoekstenen van kunst. Iedereen op het podium moet weten hoe te bewegen.

U hebt wellicht geen tijd om te repeteren?
Bittová: Dat hoeft ook niet, de soundcheck is meestal voldoende om de andere aan te voelen. Ik hou ervan mezelf te verrassen al improviserend. Dat geeft niet altijd het beste resultaat, maar het publiek houdt van de verrassing. Interactie met andere artiesten is wat me artistiek drijft."

Iva Bittová
wanneer: 17 maart 2012 om 20.00 uur
tickets: 12 / 15 / 17 euro
waar: Théâtre Mouère, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3, Elsene, 02-217.26.00