Friedl' Lesage: Een leven in boeken

Michaël Bellon
© Brussel Deze Week
16/10/2009
We hebben het op deze plek al eens gehad over het Radio 1-programma 'Een leven in boeken' van Friedl' Lesage. We noemden haar toen nog consequent Fried'l , met het weglatingsteken op een plaats waar blijkbaar nooit iets is weggelaten. Het verschijnen van het boek dat op basis van het eerste seizoen van het programma is samengesteld, geeft ons de gelegenheid om dat recht te zetten.

Een leven in boeken verzamelt van meer dan veertig gasten de titels, gegevens, en korte samenvattingen van de vijf boeken die hun van enig levensbelang toeschenen. Van twintig van hen krijgen we ook de neerslag van het gesprek waarin ze hun keuzes toelichtten.

Aardig extraatje zijn de opdrachten bij het boek dat elke gast mocht schenken aan een andere bekende mens, en het antwoord dat sommige bestemmelingen daarop inmiddels hebben geformuleerd. Het levert onder meer een aandoenlijk nauwgezette boekbespreking op van Ernest Claes' De Witte door Geert Bourgeois, die Peter Van de Veires plagerige opdracht zeer serieus nam.

Is dit het zoveelste BV-boek met vlot weglezende leeslijstjes? Helemaal niet. Het blijft een curieus fenomeen dat interviews met, en vragenlijstjes aan, Bekende Vlamingen ons schijnen te inspireren als de Bijbel en de Tien Geboden van onze tijd. Maar voor dit bijbelboek valt wel iets te zeggen.

Het is om te beginnen mooi vormgegeven, en het opzet om er een snuister-, opzoek- en leesboek van te maken, is geslaagd. We vernemen om te beginnen graag dat Friedl' zelf ooit nog eens even snel naar de bieb liep terwijl ze thuis het bad liet vollopen, om dan achteraf vast te stellen "dat de tijd trager liep dan het water." Ook dat Remco Campert eens een brief aan Vladimir Nabokov schreef om te vertellen dat hij in een prettige droom op een negentienduizend pagina's lange roman van de schrijver was gestoten. En als Dimitri Verhulst zegt dat hij in het ziekenhuis van Sint-Niklaas hele stukken van De Kapellekensbaan heeft voorgelezen aan een Hells Angel, dan zal dat ook wel ongeveer waar zijn.

Nog mooier wordt het als boeken en levens echt in elkaar lijken over te lopen. Ramsey Nasr blijkt de memoires van Sjostakovitsj beter te hebben gememoriseerd dan die van zichzelf, en Bart Moeyaert vertelt hoe hij het emotioneel ondermijnende stadsdichterschap te boven is gekomen door Kalme chaos van Sandro Veronesi.

Je krijgt meer vertrouwen in Kris Peeters omdat hij met Tolstoj en Dostojevski dweept, en als de minister-president zijn collega Rudy Demotte dan een boek van Marguerite Yourcenar over de Pax Romana van keizer Hadrianus cadeau doet om een Pax Belgica te bepleiten, dan wordt zijn demarche op gezag van dat boek geloofwaardig.

Als Jean Blaute het jazzboek Moving to higher ground van Wynton Marsalis aan zijn zoon schenkt (die dat dan nog enthousiast twee keer uitleest), of als Karel Van Miert na zijn laatste interview - de dag voor zijn dood - zegt dat hij weer rustig in zijn tuin gaat werken, dan wordt het zelfs ontroerend. Ontroerend zijn ook passages uit het verhaal van strafpleiter Walter Van Steenbrugge. Hij begint met een lofzang op Jan Wauters, die ons eraan herinnert hoe superieur radio als me­dium kan zijn aan televisie. Een leven in boeken lijkt daar een nieuw bewijs van.

Gelezen: Friedl' Lesage, Een leven in boeken (uitg. Lannoo, 301 blz., 22,50 euro).

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Cultuurnieuws

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni