Barokvioliste Amandine Beyer: 'Bach is goed voor vingers en hoofd'

In het violistenwereldje hebben de solovioolwerken van Bach een haast sacrale reputatie. Ze vormen zowel muzikaal, intellectueel als speeltechnisch een gigantische uitdaging. En toch speelt de Franse barokvioliste Amandine Beyer deze muziek met het allergrootste naturel. "Bach doet me goed."

"Ik speel deze muziek al heel lang, maar ik was er helemaal niet zeker van dat ik er ooit een podium mee zou betreden," zegt Beyer. "Mijn hele leven al hoor ik vertellen hoe complex, diepgaand en technisch uitdagend deze muziek wel is. En dus probeer ik bij het studeren van Bachs sonates en partita's de contradictie tussen mijn kleine instrumentje en alles wat Bach daarvan durft te vragen, te overstijgen."

Waarin precies ligt de rijkdom van deze muziek?
Amandine Beyer: Deze werken vormen een soort samenvatting van wat Bach zoal kan zijn. Complexe meerstemmige weefsels - drie- of zelfs vierstemmig spelen op een viool is al een spektakel op zich - wisselen af met absoluut heerlijke adagio's. Nu eens is de muziek heel strikt gestructureerd, dan weer klinkt ze improvisatorisch. Bach is ook een meester op retorisch vlak. Hij speelt voortdurend met spanning, rust en reflectie. Fantastisch vind ik ook dat elke sonate en elke partita hun eigen karakter hebben.

Hoe krijgt u het gedaan om deze toch complexe muziek zo evident en natuurlijk te doen klinken?
Beyer: Ik word daarbij zeker geholpen door de barokviool. De boog en de speelhouding van dat instrument dicteren eigenlijk al heel goed hoe je deze muziek moet benaderen. Ik kan op dat vlak natuurlijk voortbouwen op wat oude muziekspecialisten zoals Gustav Leonhardt en de broers Kuijken ons geleerd hebben.

U hebt Bachs solowerken ook op cd gezet (Zig-Zag Territoires, 2011). Is de stap naar het podium groot?
Beyer: Tijdens een cd-opname kun je bepaalde passages hernemen of verbeteren. Bij een concert heb je natuurlijk maar één kans. Positief is dan weer dat de spanning ook tot mooie verrassingen kan leiden. Dat ik intussen al een stevige concertervaring heb kunnen opbouwen met deze muziek, stelt me wel gerust. Hoe dan ook doet Bach me goed. Het is rijke, volle muziek die goed is voor vingers en hoofd.

Is het niet vreemd om als violist helemaal alleen op het podium te staan?
Beyer: Ik ben het inderdaad meer gewoon om in ensembles te spelen. Alleen op een podium staan met een viool in je handen is zeker geen evidente zaak, maar toch doe ik het graag. Ik vind het vooral leuk om zelf het tijdsverloop van een concert in handen te hebben. Minder leuk is dan weer dat je de dag voor het concert geen compagnie hebt.

In het voorjaar van 2013 speelt u deze muziek ook met Rosas (Partita 2 van Anne Teresa De Keersmaeker, Kunstenfestivaldesarts). Zal dat een extra uitdaging opleveren?
Beyer: De dansen in de suites en partita's zijn gestileerde dansen die eigenlijk niet bedoeld zijn om gedanst te worden. Toch lijkt het me boeiend om terug te keren naar de bron van deze muziek. Ik zie het samenspelen met dansers als een soort kamermuziek en ben razend benieuwd hoe zij deze muziek zullen benaderen.

Amandine Beyer
wanneer: 5 oktober 2012 om 20.00 uur
tickets: €20/26
waar: Koninklijk Conservatorium, Regentschapsstraat 30, Brussel, 02-507.82.00, info@bozar.be, www.bozar.be