The Scene is nog niet uitgespeeld

Thé Lau heeft op de nieuwe cd van The Scene enkele beschamende situaties van zich afgeschreven. Een persoonlijk en ambitieus songbook noemt hij 'Code'. “Ook al blijft het Nederlands de voertaal, de concurrentie situeert zich op wereldschaal.”

Voor Thé Lau was The Scene zes jaar geleden een afgesloten hoofdstuk. Maar zie: anno 2012 is hij opnieuw laaiend enthousiast over de band die hij in 1978 oprichtte en waarmee hij in het begin van de jaren 1990 doorbrak met geloofwaardige Nederlandstalige rock. "Ik trof een andere Scene dan ik had achtergelaten. Wat wil je? Nadat ik in 2002 solo ging, kwamen de overige muzikanten alleen aan de bak in cafeetjes, ver beneden de stand die ze gewend waren. Dat verklaart hun gretigheid. En ik vind het comfortabel om weer een echte band achter me te hebben in plaats van sessiemuzikanten."

Met jullie gaat het goed, maar de Nederlandse culturele sector heeft er een grote besparingsronde opzitten. Wat zijn de gevolgen?
Thé Lau: Dat er wat minder subsidies gegeven worden, daar kan ik mee leven. Je moet ook nog een beetje knokken om er te geraken. Dat is mijn punkattitude, en de weg naar de doorbraak blijft het interessantst. Maar de verhoging van de btw op tickets is wel bijzonder nefast. Het concert- en theaterbezoek is duurder geworden en gedaald. Het voelt aan als een rancuneuze wraakactie van de liberalen, die sinds zeventig jaar weer de grootste partij zijn in Nederland. Gevolg is dat een festival als Lowlands snel uitverkoopt, maar andere festivals verdwijnen.

Over optreden gesproken, heb je nog altijd last van keelpijn voor je het podium opstapt?
Lau: Nee, ik ben een jaar geleden gestopt met roken en ik heb een knop omgedraaid: ik weiger nog last van zenuwen te hebben. En dat werkt. Stoppen met roken deed ik op doktersverzoek én omdat ik wou blijven zingen. Ik had steeds meer moeite met de hoge tonen. Ik ben dan in Den Haag naar dé kno-arts van Nederland geweest, waar zowat alle musicalsterren op visite gaan. Hij vertelde me dat ik rondliep met een permanente keelontsteking en dat het één keer ophoudt.

En nu kun je blijven doorgaan tot je neervalt?
Lau: Ik hoorde onlangs een nummer uit de nieuwe cd van Leonard Cohen. Dat stemde me hoopvol. Ik heb het gevoel dat we met The Scene nog lang niet uitgespeeld zijn… Stoppen met roken maakt je wel gevoeliger voor drank: je wordt sneller dronken, begint dingen te zien die er niet zijn en belandt af en toe in beschamende situaties. Die heb ik nu van me afgeschreven. 'Overal' zit vol schaamte en paranoia.

De teksten lijken persoonlijker dan vroeger.
Lau: Er zijn twee soorten teksten: formuleteksten en teksten die raken. En op Code staat geen enkele formuletekst. Dat was bij onze doorbraak wel even anders: 'Blauw' was zeker oké, 'Rigoureus' ook… maar we moesten toen toch vooral snel een album vullen, en ik moest mijn handschrift nog vinden.

Maar dat gemis konden jullie counteren met een stevige liveset.
Lau: Een van onze grootste triomfen was Werchter 1991. We liepen het podium af en Dave Stewart zei tegen Emilie, onze bassiste: "Jullie zijn een wereldband." Toen wist ik dat het goed zat, dat we het provinciale ontstegen waren. In Nederland heerste de mentaliteit van het clubcircuit: als je er drie keer rond was geweest, had je het gemaakt. Daar wilden we ons tegen afzetten. En dat proberen we nog steeds, want ook al blijft het Nederlands de voertaal, de concurrentie situeert zich op wereldschaal.

aanvang: 20.00 uur
tickets: €12
------------