© Bart Dewaele

Warandepark, toeristische hotspot voor homoseks

Jean-Marie Binst
© Brussel Deze Week
09/02/2012
De lente priemt door het dorre bladerentapijt in het Warandepark, maar her en der priemt ook wat anders: een gebruikt condoom, een tube glijmiddel. Overdag, maar vooral in de schemering en ’s nachts wordt hier intensief gecruiset door homo’s op zoek naar sekspartners. Op het internet vindt de toerist snel de weg naar dit Bourgondische jachtterrein: het cruisen wordt wereldwijd gepromoot in de voortuin van Kamer en Senaat.

Het Warandepark staat met stip bij de 'hottest gay cruising places around the World': toeristisch attractief, terwijl iedereen weet dat cruising bekendstaat als 'risicocontact'. In alle talen, van Engels tot Russisch en Spaans, wordt dit cruisingpark op internet aanbevolen, naast andere publieke locaties in de hoofdstad. De overlast ("Hoezo, overlast?" wordt er geschermd, "de activiteiten vinden toch achter de struiken plaats?") heeft vooral te maken met de condooms, glijmiddelverpakking en spuiten die na de nacht worden achtergelaten. Wandelaars en joggers overdag, maar vooral kinderen die met de jeugdvereniging 's weekends in de bosjes ravotten, worden met de viezigheid geconfronteerd.

In december en januari maakten we verschillende promenades in het park, om de foto's te verduidelijken die onze fotograaf makkelijk kon maken.

"O meneer, ik ken ze wel, ze zijn niet agressief, de mannen die seks met andere mannen zoeken," stelt de wafelbakker in zijn kiosk ons gerust. "Een Zuid-Italiaanse toerist zei me met pretoogjes dat het hier dag en nacht 'actie' was. Hoe hij de plek ontdekte? Gewoon aangeraden op een Italiaanse site, zei hij." De ambtenaren op hun parkbank doen er wat giechelig over: "Tussen de Brusselse wafels en de muur waarachter de 21 juliparade defileert, daar moet u zijn: bij de twee valleibosjes."

We kennen de restanten van het oorspronkelijke niveauverschil wel (foto); er glimt van alles op het vries­tapijt. Nu er weinig bladergroen is, blijft de bedrijvigheid overdag bescheiden. Eens de middagjoggers met het lentezonnetje terugkeren, wordt het weer drukker. "Het zou goed zijn mocht er voor maart opnieuw een grootscheepse politieactie plaatsvinden," zegt de wijkagent, die net als de parkwachters met zijn fluohesje al van ver opvalt.

Ook bij het grote fonteinbassin op een steenworp van het parlement is cruising een vast ingrediënt van de parkanimatie. "Hoe laat is het, meneer?" wordt me gevraagd als ik langer dan beleefd naar een getraind figuur staar, te traag wandelend wellicht.

Een andere avond begint iemand zowaar heupwiegend rakelings langs me heen te lopen. Oogcontact zoeken leidt hier snel tot meer. Waar het struikgewas dicht is, zoals achter het Parktheater, groeit al lang geen gras meer op de olifantenpaadjes. Van valavond tot middernacht neemt de bedrijvigheid toe. "Na sluitingstijd van de politiepost, om 19 uur, gaat het crescendo de nacht door," bekent de lokale politie van Zone 1 (centrum), die in de bosjes een kantoorpaviljoen heeft. We horen dat de nacht ook andere emoties aanzuigt: Noord-Afrikaanse en Oost-Europese 'macho's' komen hier hun agressie botvieren op de homo's die hier cruisen. Gaybashing is onder geen beding te tolereren. Maar het politiekantoor is dicht.

Prioriteiten en personeel
Het hoofd van de lokale zedenpolitie windt er geen doekjes om: "Cruising hoort niet tot ons kernpakket (wel verkrachting, seksueel misbruik, prostitutiecontrole in het kader van mensenhandel, jeugdprostitutie,...; red.). Als we tijd over hebben, houden we wel eens een controle; cruising op zich is overigens niet strafbaar. We kunnen wel openbare zedenschennis vaststellen op publieke plaatsen, maar aanwezigheid van mannen is op zich geen probleem als er geen klacht voor overlast ingediend wordt."

Dat de politieacties zeldzaam zijn, is bekend. De laatste grote controle-actie dateert van het vroege 2011, georganiseerd door de federale gerechtelijke politie in het kader van een dossier inzake jeugdprostitutie. De resultaten van dit onderzoek werden niet overgemaakt aan andere korpsen (en dat hoeft ook niet); de lokale politie weet dus van niets. "Kort nadien is het enige tijd rustiger geweest," bevestigen de wafelbakker en de wijkagent.

Als het vaderhart voor 'spelende kinderen in gevaar' opspeelt, waagt de wijkagent zich toch eens aan een eigen actie. Te vaak mag/kan dat ook weer niet, klinkt het met een zucht. "Mag ik hier niet vrij wandelen misschien?" reageert de homo dan snel geprikkeld.

Waarom gaat het park niet gewoon dicht 's nachts, als je kinderen de confrontatie met een gebruikt condoom wilt besparen? Het antwoord is eenvoudig: omdat er niemand is om de boel te sluiten. De hele lokale politie van Brussel-centrum telt zes wijkagenten. Zowel 's morgens als 's avonds zou minstens drie man dagelijks paraat moeten staan om het hele park op bezoekers uit te kammen, om nadien alle poorten te kunnen sluiten. Nochtans is er maar één oplossing om de overlast in de kiem te smoren, horen we van wandelaar en wijkagent tot zedencommissaris: "'s Nachts het park sluiten!" Of daar personeel voor is of kan komen, kunnen/willen zij niet gezegd hebben. "Daarop kan alleen de politiek een antwoord geven," klinkt het bij de lokale zedenbrigade.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni