Modeontwerper Christophe Coppens herrijst als kunstenaar

Drie maanden na de opening van zijn luxe-atelier in de Magasins Merchie-Pède in februari 2012 sloot Christophe Coppens - 21 jaar lang mode-, accessoire- en hoedenontwerper - de boeken. Een radicale archief- en huisraadvernietiging, gevolgd door een verhuis naar Los Angeles, hielp hem met alles te breken wat aan Brussel deed denken. Met een expositie in Rotterdam herrijst hij als een feniks uit zijn as.

Met zijn recyclagekunstinstallatie Everything is local - Landscape 1, een kansenopdracht van Han Nefkens, en te zien in het Museum Boijmans Van Beuningen wil Coppens getuigen van de 'verbranding' van zijn voormalige identiteit. Daarvoor heeft hij al zijn zelfgedragen kleren verknipt, en schetsboeken en modedocumentatie verlijmd. Al wat hem restte aan huisraad heeft hij in scherven tot keramiek verwerkt. Alles samen leidt dit tot een groot surrealistisch landschap van afvalbergen uit zijn huis en atelier. Van alles wat hij in Brussel beroepsmatig opbouwde, blijft enkel dit over: zijn kaartenspel-T-shirt is tot een puntzak gewrongen, zijn referentiebibliotheek is als papierafval gedumpt.

Waarom zo categoriek het verleden ontkennen, een ander beroep kiezen, en uit Brussel vluchten, vragen we hem. "In mijn interview in De Standaard werd verkeerdelijk gequoot 'trots en eendracht zijn ver zoek in Brussel'. Dat heb ik nooit zo gezegd, het ging om België. Als kleine versie van een grootstad, met een zekere neutraliteit, viel ik graag terug op Brussel. Deze stad beïnvloedde mijn werk niet, wat als canvas goed voor me was. Maar de laatste vijf jaar ging de stad erop achteruit. De onderhuidse spanningen en de problematieken ervoer ik als ondraaglijk. Ik heb zeven jaar op het De Brouckère-plein gewoond, en zag het dag na dag degraderen. Het was als in een spookhuis lopen, vol indrukken van broeihaarden, onrust en ontevredenheid van pendelaars met een agressiviteit die ik niet kon plaatsen. Als bewoner en deel van een geheel ben ik een spons die alles opneemt. Wij zijn als Belgen heel bedreven in het proberen er het beste van te maken, we maken van de nood een deugd. En dat kan je ook met je leven. Vandaar dat ik nu voluit wil gaan als kunstenaar. Voordien heb ik dat afgeweerd omdat ik in een commerciële context als ontwerper zat. Mijn status, geld, atelier en identiteit nam de curator me op één dag af. Alles werd behandeld alsof het geen waarde had. Met dit kunstwerk heb ik dat laatste nu zelf weggegooid. Het afbreken van mijn hele identiteit is de enige manier om op de fundamenten iets nieuw op te bouwen."

Begrijpe wie begrijpen kan, want vorig jaar bekende Coppens als modeontwerper in deze krant nog: "Doordat ik geen band heb met materiële zaken, hoort het verleden bij het verleden." Wie Coppens' restlandschap wil zien, rept zich naar Rotterdam. Al is het wellicht wachten tot zijn volgende expo voor zijn eerste echt nieuwe werk. In Bozar zou mooi zijn.

Everything is local - Landscape 1, tot 2 juni in Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, www.boijmans.nl.